Filmy surrealizm, satyra

Norville Barnes przyjeżdża z małego miasteczka do Nowego Jorku z ambitnymi planami zrobienia wielkiej kariery. Sprawia on wrażenie ostatniego idioty. W tym samym czasie Waring Hudsucker, prezes wielkiej firmy, Hudsucker Industries popełnia samobójstwo skacząc z 44. piętra. Ponieważ Waring miał większość udziałów, jego partnerzy boją się, że ktoś wykupi na giełdzie jego udziały i przejmie firmę. Jedyną osobą, która zachowuje spokój jest Sidney Mussburger, który ma już plan jak poradzić sobie z tą niewygodną sytuacją. Zatrudnia na stanowisku prezesa właśnie Norvillea Barnesa, który ma w głowie genialny pomysł na zabawkę dla dzieci.

Komedia Woody'iego Allena (reżyser, scenariusz i główna rola). Właściciel sklepu ze zdrową żywnością zostaje poddany hibernacji. Do życia powraca 200 lat później, w roku 2173, ze zdumieniem stwierdzając, że Ziemia przekształciła się w olbrzymie państwo policyjne. W przystosowaniu się do nowej sytuacji pomaga bohaterowi nieobojętna mu, młoda, urocza poetka.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Film Linklatera stawia pytania i udziela niejednoznacznych odpowiedzi. Czym są dla nas sny? Ucieczką do innego świata? Odbiciem życia "na jawie"? A może da się z nich przepowiedzieć przyszłość? Główny bohater przez cały film śni. Spotyka tam wiele charakterystycznych postaci. Każda z nich mówi mu coś na temat snów, albo medyczne czy też naukowe wytłumaczenia, albo zwykłe ludzkie wyobrażenia. Bohater próbuje zrozumieć całą złożoność i zawiłość snów.

Próba zbilansowania historii Jugosławii od czasów II wojny światowej po rok 1991, kiedy wybuchają walki w Słoweni i komunistyczna Jugosławia przestaje istnieć. Niezwykłe dzieje małej społeczności, która chroni się przed niebezpieczeństwami wojny w podziemiach i produkuje tam broń dla partyzantów. Marko, który jest łącznikiem pomiędzy dwoma światami, świetnie się czuje w tej roli. Do tego stopnia, że kiedy wojna się kończy nie informuje o tym mieszkańców podziemia. Dopiero po pięćdziesięciu latach udaje im się wyjść na wolność, gdzie, jak się okazuje, wojna trwa nadal. [opis dystrybutora]

Kilku należących do wyższej socjety przyjaciół, wśród nich biskup, były oficer i ambasador bezskutecznie usiłuje wspólnie spożyć posiłek, jednak do konsumpcji ciągle nie dochodzi. Przeszkody na drodze do zrealizowania tego pragnienia zaczynają się piętrzyć. Bohaterowie zasiadają już do stołu, kiedy w pokoju pojawia się wojsko w celu przeprowadzenia manewrów...

Samotna kelnerka Cecilia (Farrow) znajduje ukojenie w projekcjach filmowych. Uzależniona od srebrnego ekranu, odwiedza kino kiedy tylko może. Oglądając kolejny raz seans Purpurowej róży z Kairu Cecilia nie może się spodziewać, że czeka ją przygoda, która na zawsze odmieni jej szare życie. Zaskoczona wyjściem z ekranu głównego bohatera odkrywa wielkie zauroczenie filmową postacią. To romans, na który czekała całe życie. Los ma dla niej jeszcze większą niespodziankę - wkrótce Cecilia poznaje aktora, który stworzył ową kreację. Zakochana w ideale i zauroczona gwiazdą z pierwszych stron gazet, skromna wielbicielka kina odkrywa, że granicę pomiędzy rzeczywistością a fantazją wyznacza tylko przyspieszone bicie serca...

Po pobycie w operze, grupa bogaczy i intelektualistów schodzi się do domu jednego z nich, na uroczystą kolację. W tym samym momencie, z domu ucieka praktycznie cała służba. Nikt się tym nie przejmuje i goście doskonale się bawią. Kiedy jednak nad ranem, postanawiają wracać do domów, jakaś dziwna siła zatrzymuje ich w saloniku. Mimo usilnych prób, nikt nie może z niego wyjść.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.

Trzyosobowa rodzina błądzi na pustynnych drogach i dociera do obskurnego zajazdu prowadzonego przez równie odpychającego Torgo. Z powodu awarii samochodu zmuszeni są zatrzymać się tu na noc. Po zapadnięciu zmroku do życia budzi się pan Torgo i jego żony, będący wyznawcami okrutnego boga Manosa.