Filmy zamieszki, demonstracja

Akcja dzieje się w 1984 roku w małym górniczym miasteczku północnej Anglii. Bohaterem jest jedenastoletni wrażliwy chłopiec Billy. Jego ojciec i brat uczestniczą w lokalnym strajku. Billy nie ma matki, jego rodzina mieszka z niepełnosprawną umysłowo babcią. Chłopiec zamiast na lekcje boksu zaczyna uczęszczać na lekcje baletu. Ojciec nie akceptuje tego „niemęskiego” zajęcia, ale w końcu poruszony sceną, gdy zobaczył swojego syna szczęśliwego i wyzwolonego podczas tańca, godzi się na jego wyjazd w wielki świat, do Londynu, gdzie Billy będzie się profesjonalnie uczył baletu.

Pośród tekstów najbardziej popularnych piosenek grupy The Beatles skrywa się historia, którą świat poznaje dopiero teraz! Across the Universe zabiera do świata cudownych piosenek The Beatles. Reżyser Julie Taymor zrealizowała najbardziej oryginalny, przełomowy i wizjonerski film roku! Zobacz rockowy musical osadzony w realiach Ameryki burzliwych lat 60. Jest to historia młodego Jude'a, który wyrusza do Ameryki w poszukiwaniu ojca i z nadzieją na lepszą przyszłość. Jego serce kradnie wkrótce Lucy (Evan Rachel Wood), bogata antywojenna aktywistka. Od działań zbrojnych w Wietnamie, po polityczne napięcia w kraju - szereg zmian kulturowych i społecznych rzuca kochanków w nową rzeczywistość, która przypomina bardziej psychodeliczny sen niż lepsze jutro. Czy uczucie jest w stanie przetrwać otaczający ich zgiełk i chaos?

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Film jest drobiazgową analizą układów panujących w społeczeństwie, analizuje relacje ludzi zakochanych lub złączonych ideą rewolucji. Reżyser spogląda również krytycznym okiem na studenckie zamieszki we Francji lat sześćdziesiątych i z przymrużeniem oka przedstawia poglądy współczesnych na temat historii. Zlepek myśli, poglądów, idei uzupełnia krytycznym spojrzeniem na społeczeństwo i przemysł filmowy czasów dzisiejszych.

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

Film jest fabularnym zapisem dramatycznych wydarzeń z 30 stycznia 1972 roku, kiedy z przedmieść Derry (zamieszkanego w większości przez katolików) w Irlandii Północnej wyruszył pokojowy marsz zorganizowany przez społeczny ruch Civil Rights. Protestujący zamierzali dotrzeć do centrum miasta, gdzie miał odbyć się wiec. Mimo starań organizatorów nie udało się uniknąć starć z brytyjskim wojskiem, w których zginęło 14 osób. To wydarzenie, nazywane dziś Krwawą Niedzielą, stało się punktem zwrotnym w historii wielowiekowego konfliktu między Irlandczykami, którzy w większości są katolikami, a Brytyjczykami, wśród których przeważają protestanci. Po masakrze w Derry, Irlandia Północna stanęła w obliczu wybuchu wojny domowej. Wielu młodych ludzi wstąpiło w szeregi katolickiej organizacji terrorystycznej IRA i protestanckiej UVF, co rozkręciło spiralę przemocy trwającą już 30 lat.

Suburbicon to idealne amerykańskie miasteczko, istna reklama sta­tecznego życia i dobrobytu czyli american dream w czystej postaci. Jednak nie dla wszystkich. Życie rodziny Lodge’ów obraca w gruzy na­pad z bronią w ręku, w którym ginie seniorka rodu, ukochana mama nastoletniego Nicky’ego Lodge’a. Pogrążony w rozpaczy chłopak posta­nawia pomścić swą ukochaną rodzicielkę. W poszukiwaniu sprawców rozpoczyna śledztwo na własną rękę, w trakcie którego odkryje mrocz­ne rodzinne sekrety, układy, machinacje i animozje, które były związane ze śmiercią jego matki.

Historia trzech przyjaciół, którzy decydują się na założenie fabryki włókienniczej.

W październiku 1998 roku w miasteczku Laramie, w Wyoming, dwóch młodych ludzi śmiertelnie pobiło geja. Wkrótce po tym reżyser Moises Kaufman i członkowie nowojorskiego Tectonic Theater pojechali do Laramie. Aktorzy przeprowadzili ponad 200 wywiadów z mieszkańcami miasta.

Rok 2001. Ludzie bez pracy w portowym mieście Vigo. Sześciu mężczyzn pracowało w stoczni, która została zamknięta. Spędzają czas w La Naval, barze otwartym przez jednego z nich. Rico oprócz baru opiekuje się 15-letnią córką, Reiną. Dla niej stał się strażnikiem i moralizatorem. Lino ciągle wypełniania wnioski o zatrudnienie. Amador popadł w alkoholizm i mówi o powrocie swojej żony. José jest żonaty z Aną, która pracuje w fabryce konserw i opon. Santa, sumienie grupy, czasem fantazjuje o Australii. Prawdę mówiąc, wszyscy są połączeni jak syjamskie bliźnięta...